Hoe Corona ons trouwfeest tot de essentie bracht

Toen we eind vorig jaar besloten om te trouwen, was het enige dat we zéker wisten dat we geen standaard feest wilden. Nog tijdens het aanzoek besloten we dat de enige manier om een dronken dansfeest, goedbedoelde ‘zou-je-dat-nu-wel-doen?’-s en een never-ending gastenlijst te voorkomen om radicale actie vroeg: we zouden ons feest geheimhouden. 29 november 2019 ging dus voor onze familie en vrienden stilletjes voorbij, de enige persoon die een foto van de 3(!) verlovingsringen in haar WhatsApp kreeg was onze ceremoniespreker Olga van Minn.

Snel een datum verzinnen

Om ervoor te zorgen dat onze ouders, broers, zussen en kinderen dé datum vrijhielden, vertelden we tijdens de feestdagen toch dat we gingen trouwen … alleen gaven we een fictieve datum, in de toekomst. Op de eigenlijke trouwdag zouden we dan een vrijgezellenfeest organiseren, mannen en vrouwen apart. Het plan werd zorgvuldig uitgedacht en enkel de fotograaf, ceremoniespreker en een zus en broer waren op de hoogte. Toen al gingen we voor intiem en low-key: in de Limburgse natuur wilden we een ongedwongen weekend met onze gezinnen doorbrengen. We keken keihard uit naar de verraste reacties wanneer we in onze outfits tevoorschijn zouden komen. Wisten wij veel dat we onze plannen nog twee keer helemaal mochten omgooien, terwijl we er met niemand over konden praten?

De pijnlijke beslissing om onze locatie en catering te annuleren zorgde vreemd genoeg vooral voor opluchting.

Afwachten in onzekerheid

Toen Corona in het voorjaar haar intrede maakte waren we nog onbezorgd: onze gastenlijst telde tenslotte niet meer dan 25 mensen. Maar hoe meer weken er voorbijgingen, hoe meer zelfs ons intieme concept op de helling kwam te staan. De pijnlijke beslissing om onze locatie en catering te annuleren zorgde vreemd genoeg vooral voor opluchting. Eindelijk was de onzekerheid voorbij en konden we opnieuw beginnen brainstormen. Na een enthousiaste videocall met Olga tikte ik een lange mail naar Elisa van Frankie & Fish. Of ze het zag zitten om mee te gaan in ons nieuwe idee. Het was wel wat onconventioneel en zou van haar- net als van onze ceremoniespreker- héél veel vragen. Bijna meteen kreeg ik een niet mis te verstane reactie terug; ‘JA! Op alles!’

We vierden het toch

Een dikke week voor de datum gooiden we daarom een impromptu uitnodiging op de bus. Dat virus zou ons niet tegenhouden om het beste van onze dag te maken! Om het met de woorden van Spinvis te zeggen: ‘we vieren het toch’. We deelden de gezinnen op in bubbels en zouden elk groepje tegemoet rijden met het vervoersmiddel dat het meeste bij ons past: de fiets.

Tijdens een ceremoniefietstocht toasten we, vanop afstand, samen met onze familie op de toekomst.

We startten de dag op het gemak door ons rustig zelf klaar te maken – ik schikte zelfs mijn eigen boeket met bloemen van Groenatelier Pluk. Eenmaal aangekleed volgde een first look, achterin de tuin en alleen met Olga. Met een ontzettend sublieme en persoonlijke speech liet zij de eerste tranen al stromen. Daarna stapten we op de fiets.

Op drie totaal verschillende locaties toastten we, vanop afstand, samen met onze familie op de toekomst. Elke bubbel kreeg een eigen kistje met ontsmettingsmiddel, een lekker drankje van The Mocktailclub, wenskaartjes en seedbombs waarmee we de plekjes markeerden voor volgend jaar. Wie wilde mocht ook kort iets voorlezen. ‘s Middags kwamen we even op adem met een heerlijke picknickmand van Brood en Bloemen en wisselden we geloftenbrieven uit.

Die brieven waren ons compromis: ik wilde heel graag geloften uitspreken, maar de bruidegom zag het -zelfs en petit comité- niet zitten om iets te zeggen. Uiteindelijk waren de enige woorden die we uitspraken een volmondige ‘ja’ tijdens het uitwisselen van de (houten) ringen. Dat kon alleen maar door een minutieuze voorbereiding met de ceremonie toolkit. Zo kende Olga van Minn al onze wensen, anekdotes, inside jokes en kleine trekjes om de hele dag op onze maat aan elkaar te praten. En dat deed ze zo meesterlijk dat het voor we het wisten al weer voorbij was. Moe maar voldaan sloten we alleen met de dochter én onze kat de dag af met een zelfgebakken vegan huwelijkstaart en alcoholvrije gin-tonic.

Waarom is dit zo’n aanrader?

• In plaats van een dag vol halve woorden en 1001 indrukken, konden we elke bubbel onze volle aandacht geven. Heel handig voor een HSPer als ik.
• De speeches waren intiem, breekbaar en zorgden meermaals voor tranen.
• Ook lieten we na iedere toast ons hoofd even vollopen met magnifiek Kempisch landschap. Op het einde van de dag kwamen we dus fysiek moe, maar mentaal helemaal uitgerust thuis.
• De connectie met Olga en Elisa was heel sterk, waardoor de foto’s zo mogelijk nog mooier zijn dan het natuurschoon.

Ik kan het iedereen aanraden om de dag op zo’n persoonlijke manier in te vullen. Hopelijk is deze crisis een aanleiding om nog meer te focussen op wat écht belangrijk is. Zowel voor grote momenten als dagelijkse dingen!

Leveranciers

Ceremoniespeker: Minn momentvormgeving
Fotograaf: Frankie & Fish
Jurk: Sessun Oui bij Bellini Geel
Schoenen en hemd: eigen bezit
Plukboeket: Groenatelier Pluk
Picknick: Brood & Bloemen Emblem
Kistjes en ontsmettingsspray: Dille en Kamille
Mocktails: The Mocktailclub
Eetbare bloemen: t Coolhof
Ringen: Houtvanje
Locaties: Ruïne OLV Den Troon in Herentals, Begijnhof Herentals, toeristentoren Herentals, Watermolen Grobbendonk en eigen tuin.