Jarenlang maakte ik zelf deel uit van de huwelijkssector. Ik weet nog dat we in het begin moeite hadden om mensen te overtuigen om een fatsoenlijke fotograaf te nemen – niet je tante die wat mooie foto’s kon nemen. Of dat er echt wel meer inspirerende locaties waren dan de lokale parochiezaal waar je, zeer cliché, een buffet met gratinpatatjes en koteletten hoorde te serveren.
We zagen fotografen, bloemisten en uiteindelijk ook ceremoniesprekers als paddenstoelen uit de grond schieten en het trouwlandschap helemaal openbloeien.
Drie jaar geleden raakte ik op een dieptepunt in mijn depressie en stapte ik er van de ene op de andere dag uit. Ik liet een spoor van vernieling achter. En weet dat ik mijn twee pollekes mag kussen dat ik de meeste schade heb kunnen repareren.
Wat ben ik blij @minn_momentvormgeving dat we nog steeds partners in crime zijn.
Dat we nog steeds de zotste ideeën eerst voorzichtig bij elkaar aftoetsen om te zien hoe enthousiast de ander wordt.
Dat jij snapt hoe mijn hoofd werkt – ookal zijn we helemaal anders – en je mij helpt op de juiste manier te reageren als ik weer begin te flippen.
En dat je er bij zal zijn op mijn trouwdag, want die verhalen van liefde vertellen, dat is waar jij voor gemaakt was én bent – niet ik.
Long story short: hou vol. Mijn #littlelovenotes2020 zijn voor jou. You got this. Je komt er wel door.
PS – aan alle andere lezers: ken jij ook iemand in de huwelijkssector of een trouwend koppel (wiens feest werd uitgesteld of aangepast) dat wel een hart onder de riem kan gebruiken? Doe een shout-out met hashtag #littlelovenotes2020
